There's a whisper in my bones

Jana stond op het schoolplein te bedenken dat dit haar laatste schooljaar hier zou zijn en ze was helemaal voorbereid. Opeens botste er iemand tegen haar aan van achteren en ze hoorde iemand zeggen "sorry! Sorry! Ik lette niet op" ze draaide zich om en glimlachte "geeft niet hoor ik sta hier ook in de weg eigenlijk" antwoorde ze op een aardige toon "ik ben Jana trouwens Jana Moonstone" kondigde ze zich snel daarna aan

Het meisje waar hij tegen op was gebotst draaide zich om, en tot zijn opluchting stond er een glimlach op haar gezicht. "Geeft niet hoor, ik sta hier ook in de weg eigenlijk," reageerde ze vriendelijk. "Ik ben Jana trouwens, Jana Moonstone," Stelde ze zichzelf voor. Scott schonk haar ook een glimlach. "Nee, ik was gewoon niet aan het opletten," reageerde hij. "Ik ben Scott McCall," stelde hij zich op zijn beurt voor, en hij stak zijn hand uit. "Leuk je te ontmoeten," voegde de jongen er nog aan toe.

de jongen die tegen haar was opgebotst schonk haar een glimlach en zei "nee, ik was gewoon niet aan het opletten" en toen zei hij op zijn beurt "ik ben Schott McCall" en stak zijn hand uit "leuk je te ontmoeten" voegde hij er nog aan toe. Jana stak haar hand om de zijne aan te nemen "ja inderdaad leuk je te ontmoeten" zei ze met een glimlach "ook laatste jaar?" Vroeg ze geintereseerd aan de jongen

Jana schudde zijn hand. "Ja inderdaad leuk je te ontmoeten," zei ze met een glimlach en vroeg hem daarna of het ook zijn laatste jaar was. Scott knikte, en hij keek even naar de school. Hij had hier veel herinneringen, veel goede en veel slechte. Maar dat kwam erbij als je een weerwolf was. Over weerwolven gesproken, waarom had hij het niet eerder gemerkt? Hij stond er met een te praten. Hoe kon hij dat in zijn afgelopen twee jaar niet gemerkt hebben, dat er nog een andere weerwolf in de school was op hem en zijn pack na. "Hey, kan ik je even ergens privé spreken?" Vroeg hij Jana. Hij kon immers niet hier midden op het schoolplein haar vragen gaan staan stellen daarover. Nee, maar hij moest haar wel vragen stellen. Een andere pack kon problemen veroorzaken, grote problemen, en daar zat de tiener nu niet op te wachten. Hij wilde eens een keer een rustig jaar, was dat nou echt te veel gevraagd? "Het gaat over iets waarvan je denk niet wilt dat iedereen het kan horen," voegde hij er nog aan toe.

de jongen knikte op haar vraag. Ze zag dat hij even naar de school keek, daarna vroeg hij haar of ze samen even peive konden spreken. Ze keek hem eerst even raar aan tot hij zei dat het over iets ging waar ze liever niet zou willen dat iemand anders het zou horen. Toen knikte ze "ja is goed zullen we daar bij die boom gaan staan" zei ze wijsend naar de boom achter hun

Scott zag dat Jana hem even kort een rare blik schonk, tot hij uitlegde dat het om iets ging wat beter niet overhoord kon worden. Ze stemde in met een knik. "Ja is goed, zullen we daar bij die boom gaan staan?" Stelde ze voor. Hij knikte. Dat was wel een redelijk afgezonderde plek, het was ook nog niet zo druk. Hij maakte zijn weg naar achter de boom en wachtte tot de ander zich bij hem voegde. Hij wilde wel weten sinds wanneer haar pack hier was, het was namelijk niet normaal dat er veel packs in zo'n kleine stad waren.

Scott stemde in en liep naar de achterkant van de boom waarna zei hem volgde en naast hem stil ging staan "dus waar wou je het over hebben" vroeg ze nu wat sirieuser en keek hem even aan en ze dacht bij haarzelf waarom zou hij mij willen spreken? Ik ken hem pas net. Maar wachte rustig op zijn antwoord af

Scott zag dat Jana hem volgde en ze ging naast hem staan. "Dus waar wou je het over hebben?" Vroeg ze serieus en richtte haar blik op zijn gezicht. "Ik wou weten hoelang jou pack hier al is." Vertelde hij haar. "Want ik wil graag geen problemen dit jaar, en ik kan mijn beta's onder controle houden, dus ik wou hetzelfde van jou vragen." Vertelde hij haar op een zachte toon. Hij wist niet hoe lang ze al een Alpha was, maar ze was er wel een, en dat betekende dat haar beta's naar haar moesten luisteren. En als ze dat niet deden dan had hij een probleem, en dat wilde hij juist voorkomen door met haar te praten. Het leek hem ook niet logisch dat haar pack ergens anders zou zijn, aangezien zij de alpha was. En hij wist dat de pack altijd bij de alpha in de buurt bleef, tenzij ze de pack hadden verlaten.

de jongen zei "ik wou weten hoelang jou pack hier al is" want hij wilde geen problemen dit jaar omdat het het laatste jaar was en vroeg aan haar of zei haar beta's goed in bedwang kon houden" ze dacht al dat het hier over zal gaan maar ze had gedacht dat hij toch wat anders zou gaan vragen maar het maakte ook niet echt uit want ze vond dit een belangrijk gesprek ze wou absoluut dat er geen ruzie zou ontstaan. "Ik ben hier eigenlijk al heel lang en ik heb al mijn beta's erg goed in de hand" zei ze serieus "maar ik snap maar al te goed dat je het vraagt hoor problemen in het laatste jaar zou veel schade kunnen aanrichte op onze toekomst" zei ze met een kleine glimlach

Ze vertelde hem dat haar pack hier al heel lang was, en dat ze zou zorgen dat er geen problemen zouden ontstaan. Dat was goed om te horen. Misschien konden ze elkaar nog wel eens een keer helpen alsde ander in problemen zat. Ze konden elkaar dan ook maar beter te vriend houden. "Dat is mooi om te horen." Reageerde Scott met een korte glimlach. "Maar hoe kan het dat ik jou pack dan nog nooit heb opgemerkt hier. Twee jaar zou toch wel iets moeten weggeven." Mompelde hij, half tegen zichzelf half tegen Jana.

"Mooi om te horen" zei Scott met een korte glimlach daarna begon hij iets te mompelen over hoe het kon dat hij haar pack nog nooit had opgemerkt "nou het ligt er waarschijnlijk aan dat we veel zijn wezen reizen de laatste tijd maar niet ver van hier hoor en een ander ding wat ook iets geweest zou kunnen zijn is dat we allemaal in het bos leven dus we vallen niet heel veel op" zei ze serieus maar toch met een kleine korte glimlach

Jana vertelde hem dat ze de afgelopen tijd veel hadden gereist , en dat zij en haar pack in het bos leefden. Scott schudde zijn hoofd. Hij wist dat dat het niet was, hij duizende keren in het bos geweest. "Ik ken dat bos zowat zo goed als mijn broekzak, en ik heb jullie er nog nooit gezien," vertelde hij. Ze zou wel gewoon weg zijn geweest de afgelopen twee jaar, en dat ze nu weer terug was.

Scott vertelde dat hij het hele bos zowat uit zijn broekzak kende en dat hij hun nog nooit heeft gezien "ik denk dat je het niet helemaal begrijpt" zei Jana met een glimlach "heb je nooit gezien dat ik twee jaar lang weg ben geweest op school bijvoorbeeld als je het navraagt krijg je ook te horen dat ik al twee jaar niet op school ben geweest. We zijn weg gegaan door al de problemen die hier waren ontstaan en ik wou dat mijn pack veilig zou zijn dus zijn we wezen reizen voor een veilige plek en nu het hier een tijdje rustig is zijn we weer terug we kregen allemaal een beetje heimwee" zei Jana op een serieuze manier

Ze vertelde hem met een glimlach dat ze dacht dat hij het nog niet helemaal begreep. Nee inderdaad, dat deed hij niet. Hij snapte er niet veel van. "Heb je nooit gezien dat ik twee jaar lang weg ben geweest op school, bijvoorbeeld als je het navraagt krijg je ook te horen dat ik al twee jaar niet op school ben geweest. We zijn weg gegaan door al de problemen die hier waren ontstaan en ik wou dat mijn pack veilig zou zijn dus zijn we wezen reizen voor een veilige plek en nu het hier een tijdje rustig is zijn we weer terug we kregen allemaal een beetje heimwee," Vertelde Jana hem. Hij knikte. "En daardoor zat ik alleen met die problemen en brachten die mijn compleet normale vrienden in gevaar." Zuchtte Scott. Alles was begonnen door Peter Hale, en bijna alles bleef met die man te maken hebben. Scott was klaar met hem, maar Peter bleef steeds maar opduiken. Zijn vrienden waren de afgelopen twee jaar bedreigd en gevangen genomen alleen omdat ze hem wilden helpen, misschien was het beter geweest als ze net als Jana en haar pack waren weggegaan. Maar dat was nooit een oplossing geweest, want ze moesten de mensen van Beacon Hills beschermen.

Scott zei zuchtend dat hij daardoor alleen zat met zijn pack en zdat zijn gewone vrienden er ook door in de gevaren kwamen "het spijt me ik wist op dat moment nog niet dat er een andere pack was en ik had ook niet bedacht dat hij onschuldige mensen zou gaan verwonden. Ik voel me nu echt schuldig ik had je graag met mijn pack willen helpen" zei Jana schuldig maar het was meer een noodzaak dat ze zou vertrekken met haar pack omdat ze telkens bange beta's bij haar kreeg die zich hier niet veilig voelde en daarom had ze besloten toch maar weg te gaan zelfs met het idee dat ze misschien wel nooit meer deze plek zou zien.

Jana begon haarzelf te verontschuldiggen, maar Scott lette er niet op. "Tja het was niet alleen die alpha waar ze bang voor moesten zijn. Er was kort daarna een Kanima, en nog veel mee supernatural monsters." Reageerde hij. "En toen je wegging was er nog geen nieuwe pack. Ik was toen net gebeten, en ik werd een jaar later pas een alpha." Vertelde Scott haar. Hij wist niet of ze wist dat hij een True Alpha was. Andere weerwolven van ver weg hadden het wel geweten. Het was dan ook een bijzonder iets, een weerwolf die door pure wilskracht een alpha werd, en er niemand voor hoefde te vermoorden of krachten af te nemen.

Scott vertelde haar dat de alpha peter niet het enige was wat er was gebeurt en dat hij pas na een jaar een alpha werd "ja ik had het gehoord het was wel vrij laat dat we het pas hadden gehoord maar het was bijzonder nieuws dus iedere allha moest het wel te weten zijn gekomen. En er nu maar even bij na te denken dat ik spreek met een true alpha. Maar nogmaals sorry dat ik niet was gebleven ik had jullie met alle liefde willen helpen maar dat het jullie alsnog is gelukt zegt wel erg veel. Vanaf nu zullen mijn pack en ik klaar staan om hulp aan te bieden als er problemen blijken te ontstaan" Zei jana aardig tegen Scott

Scott knikte en vertelde daarna dat hij niet specialer was en dat hij gewoon normaal was "dat is dan misschien wel zo maar eigenlijk is niemand van ons normaal helemaal niemand is normaal" zei Jana overtuigend met eenglimlach

Jana zei dat dat dan misschien wel zo mocht zijn, maar dat helemaal niemand normaal was, en al zeker niemand van hen. "Vergleken met wat ik ben tegenkomen, ben ik toch nog redelijk normaal." Zuchtte hij. "Maar laten we nu over iets leukers praten?" Stelde de Latino jongen voor. Hij was nu wel klaar met dit onderwerp, en wilde nu liever over school of iets in die trent praten dan dit. Hij wilde zich normaal voelen.

scott zei dat hij vergeleken andere zoals ons toch redelijk normaal was en stelde daarna voor of ze naar een leuker onderwerp konden gaan. "Ja, is goed hoor ik ben wel een beetje klaar met dit onderwerp" zei Jana "dus waar zullen we het dan over hebben?...school?" Vroeg jana hem de lucht begon een beetje grijzig te worden "zullen we misschien ergens binnen of bij een betere schuil plek gaan staan ik denk namelijk dat het zo gaat regenen als ik de wolken zo zie" zei Jana naar boven wijsend

Jana stelde het voor om het over school te hebben, en Scott knikte. Maar ze konden nog niet over het onderwerp beginnen of ze zei al weer iets. "Zullen we misschien ergens binnen, of bij een betere schuilplek gaan staan? Ik denk namelijk dat het zo gaat regenen als ik de wolken zo zie," Zei ze, en wees naar de lucht. Scott liet zijn ogen ook omhoog gaan en zag dat ze inderdaad gelijk had. Donkere wolken hingen dreigend boven de hoofden van iederen op het schoolterrein. "Ja dat lijkt me slim," Reageerde hij, en dacht toen even kort na. "Maar we kunnen net zo goed naar binnen gaan, de lessen beginnen toch zo," Vertelde hij aan Jana terwijl hij de pratende stroom leerlingen die het schoolgebouw binnengingen met zijn ogen volgde.

Scott ging akoord met wat ze zei maar al snel daarna zei hij "maar we kunnen ook net zo goed naar binnen gaan de lessen beginnen toch zo" waarna ze zag dat hij de leerlingen die naar binnen liepen volgde met zijn ogen "ja, is goed ik wil niet te laat zijn voor mijn eertse les" zei Jana met een glimlach ze duwde zich weg van de boom wenkte naar de school en liep er toen rustig heen zodat scort haar zou volgen

Jana glimlachte en zei dat ze niet te laat wilde zijn voor haar eerste les, voordat ze zich van de boom afduwde en rustig naar het schoolgebouw liep. Ook zelf verliet Scott de boom om haar te volgen. Hij was nog niet helemaal zeker over Jana. Ja ze was aardig en behulpvol, maar dat hadden ze al eens eerder mee gemaakt en toen bleek het allemaal maar gewoon een act te zijn. Ach, hij zou er wel achter komen met tijd. Hij wist niet echt wat te zeggen, of hoe hij een nieuw gesprek moest beginnen, dus zei hij maar niets en liep hij in stilte.